استاد حوزه و دانشگاه؛
هیچ نسخه‌ای به جز سیره اهل‌بیت(ع) برای تحقق سبک زندگی اسلامی وجود ندارد
به گزارش ستادارتباطات رسانه ای(فهما)، از استان کرمان: « حشمت الله قنبری» شامگاه دوشنبه (۶ تیر) در نشست بصیرتی با موضوع «نقش اهل بیت در تربیت اسلامی» که به همت ستاد هماهنگی کانون های فرهنگی هنری مساجد استان در مسجد امام محمدباقر(ع) برگزار شد؛ با اشاره به اینکه سالهاست از زبان مقام معظم رهبری کلید واژه سبک زندگی اسلامی را شنیدیم؛ اظهار کرد: زندگی اسلامی یعنی بر پایه ترازی که در سایه مکتب تربیتی اسلام هر کدام از اعضای خانواده و شهر در طبقات و صنوف مختلف در هر زاویه از زندگی دارند.
استاد حوزه و دانشگاه با بیان اینکه رسیدن به این زندگی کار ساده ای نیست بلکه کار پیچیده ای است؛ افزود: مهمترین فلسفه آفرینش و بعثت همین ارائه سبک زندگی است زیرا ما از پیامبر اکرم(ص) چند تعریف داریم؛ اول اینکه می گوییم چون انوار خاصه ای بودند و نمی توانیم مثل آنان باشیم، پس کنار می‌کشیم؛ عده ای دیگر به خاطر اینکه تظاهرات روشنفکرانه داشته باشند گفتند بشری مثل ما است اتفاقاً دلیل قرآنی هم می دهند « قل انا بشر مثلکم...» و این عده که اهل مماشات هستند می گویند «حسبنا کتاب الله» عده ای هم بینابین هم دعوی مسلمانی دارند و هم کار خودشان را هم انجام می هند.
وی افزود: اما از این نکته غفلت شد که صاحب خلقت می فرماید «قل انا بشر مثلکم...» یعنی تو بگو؛ اگر فرموده بود یا ایهاالذین آمنوا... یعنی زمینه پیامبر شدن برای بقیه هم فراهم است اما فرمود تو به آنان بگو من هم بشری هستم مثل شما؛ چرا؟ زیرا خداوند زندگی بشری برایم اراده کرده والا قله وجودی پیامبر قابل دسترسی نیست؛ نمی شود به او رسید قرار هم نیست برسی.
قنبری ادامه داد: اینکه پیامبر فرمود زندگی بشری دارم یعنی مثل شما مردم همسر دارم، ازدواج می‌کنم، اولاد دار می شوم، عموی خوب و بد و همسایه خوب و بد دارم؛ سیاست و اقتصاد و اجتماع دارم و بین مردم هستم، هم کاسبی می کنم هم کشاورزی و... «لقد کان لکم فی رسول الله اسوة حسنه»؛ با این تعریف در سایه قرآن یک نتیجه به دست می آید؛ بر این اساس که هر چه در آیات و روایات از پیامبر در اختیار ما است تصویر زندگی مطلوبی است که خدا از ما توقع دارد نه خدا از پیامبر توقع دارد زیرا در جایگاه اعلا هم مقام و هم فخامت ایشان محفوظ است و در دسترس ما نیست اما زندگی او در اختیار ما است.
وی با تأکید بر اینکه متن زندگی اولیای خدا برای این است شما به آن نگاه کنید و با عمل کردن به آن زینتی بشوید که امام صادق علیه السلام فرمود «کونوا لنا زینا...» تصریح کرد: ما چون مکتب تربیتی را از خانه اهل بیت دریافت نمی کنیم، در تفسیر روایت هم مصادره به مطلوب می کنیم اما به این فکر نمی کنم جای خود ما کجای روایت است.
این پژوهشگر تاریخ ادامه داد: یک مشکل اساسی بعد از انقلاب این است همه دنبال اسلامی کردن بقیه هستیم و آنقدر غصه اسلام را می خوریم که مسلمانی خودمان یادمان رفته است؛ می گوییم همه را باید اسلامی کنیم؛ وقتی می پرسند با کدام مدل؟ می گوییم با خودم! اینجا جامعه عکس العمل نشان می دهد؛ هیچ نسخه ای در روی کره زمین برای سبک زندگی اسلامی الا در خانه اهل بیت وجود ندارد و هر کجا بروید انحراف است.
وی با تأکید بر اینکه اهل بیت (ع) در حوزه تربیتی بی همتا عمل کردند و این حوزه در خانه ائمه اطهار بسیار عجیب است افزود: در یک نقل تاریخی از روز عاشورا با استناد به جلد دو صفحه ۱۵۲ تاریخ یعقوبی گفت: همسرداری را باید در خیمه امام حسین در روز کربلا گرفت که آن حضرت در برخورد با حضرت رباب، مادر حضرت علی اصغر، ظرافت را در بحرانی ترین لحظه تاریخ به نمایش گذاشت در حالیکه حادثه ای مهمتر و سهمناک تر از عاشورا نداریم و آیا حیف نیست در زندگی بشر این الگو نباشد؟
قنبری در بخش دیگری از سخنانش ضمن تاکید نسبت به توجه مردان در حفظ جایگاه همسران خود در خانواده خاطرنشان کرد: اگر پدر غفلت و جایگاه مادری را در زندگی لکه دار کند نظام تربیت منهدم می‌شود؛ در خانه اهل بیت(ع) هرگز فریادی سر زنان کشیده نشد و هیچ زنی نیز سعایت پدر را پیش فرزندان نکرد چراکه جایگاه پدری اگر شکست مادر امکان تربیت کردن برایش فراهم نیست زیرا پدر پهلوان زندگی اولاد است و مادر باید مقوم این قله عظمت باشد.
وی سپس به نوع واکنش حضرت زهرا سلام الله علیها در برابر خواستگاری امام علی علیه السلام اشاره و تصریح کرد: در نظام تربیتی و سبک زندگی اهل بیت، حیا تموج دارد.
این استاد دانشگاه با تأکید بر اینکه پدر و مادر بودن باید تحکیم شود یعنی زن و شوهری در رفتار اجتماعی و اخلاقی سِمَت پدری و مادری بر هم داشته باشند؛ کریمانه و با سخاوت؛ اظهار کرد: باید همه زوایا زندگی پیامبر و ذوات مقدسه را مثل جریان معمول زندگی بفهمیم و درک بکنیم و اگر در تربیت پذیری از قرآن در سایه مکتب اهل بیت قصور نشان بدهیم کارمان به جای بد می کشد و گرفتار می‌شویم.